Cyberbezpieczeństwo łańcucha dostaw, a dyrektywa NIS 2  – jak się przygotować?

Wyślij link znajomemu

W erze cyfryzacji i globalnych zależności biznesowych Dyrektywa NIS 2 ustala nowe wymagania w zakresie bezpieczeństwa łańcucha dostaw, ze szczególnym uwzględnieniem cyberbezpieczeństwa. W obliczu narastających cyberzagrożeń, takich jak ataki na dostawców usług, organizacje muszą dostosować się do wymagań dyrektywy, aby zapewnić cyberbezpieczeństwo krytycznych łańcuchów. Jako specjalista IT wyjaśnię, czym jest NIS 2 w łańcuchu dostaw, jakie podmioty obejmuje i jak skutecznie zrealizować wdrożenie wymogów dyrektywy.

Cel dyrektywy NIS2 – dlaczego łańcuch dostaw jest priorytetem?

Dyrektywa NIS, zastąpiona przez Dyrektywę NIS 2 w 2022 roku, ma na celu podniesienie poziomu bezpieczeństwa w państwach członkowskich poprzez ochronę przed cyberatakami. Istotnym aspektem jest zapewnienie bezpieczeństwa łańcucha dostaw, co wynika z poważnych incydentów, takich jak na przykład atak na firmę SolarWinds który ujawnił, że słabości u dostawców IT mogą zagrozić całym ekosystemom. Zakres badania cyberbezpieczeństwa dostawców obejmuje zarówno własne systemy informatyczne organizacji, jak i jej partnerów biznesowych.

Podmioty objęte dyrektywą – kto musi działać?

Podmioty kluczowe

Podmioty kluczowe, takie jak sektory energetyczne czy zdrowotne, znajdują się w centrum uwagi Dyrektywy NIS 2. Zgodnie z Ustawą o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa, te organizacje objęte dyrektywą mają obowiązki podmiotów kluczowych, które obejmują zabezpieczenie nie tylko własnych zasobów, ale także łańcucha dostaw podmiotów, z którymi współpracują.

Podmioty ważne

Podmioty zaklasyfikowane w Dyrektywie NIS2 jako ważne także muszą stosować zaawansowane środki bezpieczeństwa, aby minimalizować ryzyko cybernetyczne w swoich łańcuchach dostaw. Odpowiedzialność za nienależyte zarządzanie bezpieczeństwem w łańcuchu dostaw jest w przypadku tych podmiotów jest mniejsza jedynie w niewielkim zakresie.

Wymogi dyrektywy NIS2 – kluczowe obowiązki

Raportowanie incydentów bezpieczeństwa

Raportowanie incydentów bezpieczeństwa stanowi fundament dyrektywy. Firmy muszą niezwłocznie informować o naruszeniach, w tym tych wywołanych przez dostawców usług logistycznych czy dostawców technologii, co wymaga ustalonych procedur współpracy i reagowania. Podmioty objęte Dyrektywą NIS2 muszą w ramach umów ze swoimi dostawcami zapewnić, że wszystkie incydenty będą do nich zgłaszane niezwłocznie.

Zarządzanie ryzykiem związanym z dostawcami

Zarządzanie ryzykiem cyberbezpieczeństwa opiera się także na systematycznej ocenie ryzyka związanego z dostawcami. Organizacje powinny analizować ryzyko cybernetyczne i określać jego wpływ na działalność, stosując środki zarządzania ryzykiem w ramach systemu zarządzania bezpieczeństwem.

Ocena ryzyka łańcucha dostaw

Dokładna ocena ryzyka łańcucha dostaw pozwala ustalić priorytety i skoncentrować się na sektorach objętych dyrektywą, minimalizując konsekwencje dyrektywy NIS w przypadku naruszeń.

łańcuch dostaw nis2

Krajowy system cyberbezpieczeństwa – rola państwa

Krajowy system cyberbezpieczeństwa, regulowany przez Ustawę o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa, pomaga firmom w spełnianiu wymagań dyrektywy NIS2. Państwa członkowskie dostarczają ramy prawne, ale to podmioty objęte dyrektywą odpowiadają za zarządzanie bezpieczeństwem informacji.

Zarządzanie łańcuchami dostaw – wyzwania i rozwiązania

Usługi ICT, oferowane przez dostawców usług informatycznych czy dostawców usług telekomunikacyjnych, są częstym celem ataków. Bezpieczeństwo dostawców usług można poprawić poprzez certyfikacje i audyty w ramach systemów zarządzania bezpieczeństwem.

Ograniczenia w nadzorze nad dostawcami spoza UE czy koszty wdrożenia można przezwyciężyć, stosując odpowiednie środki, takie jak dywersyfikacja lub koncentrację na partnerów w zależności od pojawiającego się ryzyka.

Dlaczego Łańcuch Dostaw Jest Kluczowy w NIS2?

Dyrektywa NIS2 ma na celu zwiększenie poziomu cyberbezpieczeństwa w państwach członkowskich UE poprzez ochronę przed cyberatakami, które mogą sparaliżować kluczowe sektory gospodarki. Szczególną uwagę zwrócono na łańcuch dostaw, ponieważ ostatnie lata pokazały, jak podatne na ataki są globalne sieci zależności. Dostawcy usług, od oprogramowania po sprzęt, coraz częściej stają się słabym ogniwem, przez które hakerzy mogą dotrzeć do większych organizacji.

Przykłady ataków na łańcuch dostaw

  1. Atak SolarWinds (2020)
    Jeden z najgłośniejszych incydentów w historii cyberbezpieczeństwa. Hakerzy, powiązani z rosyjskimi służbami, wykorzystali aktualizację oprogramowania SolarWinds Orion do wprowadzenia złośliwego kodu. Atak dotknął ponad 18 000 organizacji, w tym agencje rządowe USA i firmy prywatne, takie jak Microsoft. Skutki? Kradzież danych, destabilizacja systemów i straty finansowe liczone w miliardach dolarów. Ten incydent ujawnił, jak brak nadzoru nad dostawcami oprogramowania może zagrozić całym ekosystemom.
  2. Atak Kaseya (2021)
    Firma Kaseya, dostawca oprogramowania do zarządzania IT, padła ofiarą ransomware’u rozprzestrzenionego przez grupę REvil. Hakerzy wykorzystali lukę w systemie VSA, infekując setki firm na całym świecie – od małych przedsiębiorstw po szpitale. Skutki obejmowały przerwanie działalności, żądania okupu i utratę zaufania klientów. Atak ten pokazał, jak kluczowe jest zabezpieczenie dostawców usług ICT w łańcuchu dostaw.

Te przykłady ilustrują, dlaczego NIS2 kładzie nacisk na zarządzanie ryzykiem w łańcuchu dostaw. Jeden niezabezpieczony dostawca może wywołać efekt domina, zagrażając całej infrastrukturze krytycznej.

Podsumowanie – NIS 2 w łańcuchu dostaw jako szansa

Dyrektywa NIS 2 to nie tylko wyzwanie, ale i okazja do wzmocnienia bezpieczeństwa cybernetycznego. Wdrożenie wymogów dyrektywy w ramach zarządzania bezpieczeństwem wymaga zaangażowania, ale zwiększa odporność i buduje zaufanie w sektorach kluczowych i ważnych. Zacznij działać już teraz!

Wiesław Krawczyński